Ég er ekki löggiltur hálfviti

Rétt að byrja á því að taka það fram að ég hef ekki lesið umræddan leiðara Bigga í Maus. Hinsvegar hef ég lesið svarið hans Bubba, sem er að finna hér, og pistilinn sem Jakob Magnússon skrifaði inn á bloggið sitt til varnar Bubba, og er að finna hér.

Hvað varðar framlag Bubba til tónlistar á Íslandi þá held ég að það sé vart hægt að líta framhjá áhrifum Utangarðsmanna. Því þótt ég hafi einungis verið blik í augunum á pabba um það leiti sem Utangarðsmenn stigu fram á sjónarsviðið, þá hef ég haft mikið dálæti á þeim í vel yfir 10 ár. Auk þess sem ég hef aldrei fundið neitt annað íslenskt band sem gerði fyrir þann tíma svona flott kraftmikið rokk. Allavega ekki sem hefur náð því að höfða til mín. Því tel ég varla hægt annað en að líta á tilkomu Utangarðsmanna sem ákveðinn vendipunkti í íslenskri tónlistarsögu, þótt ég hafi vitaskuld ekkert fyrir mér í því annað en eign tilfinningu, og orð mér fróðari manna sem voru í hringiðu íslenskrar tónlistarinnar á þessum árum (sem sum hver má lesa í kommentum við fyrrnefnda bloggfærslu Jakobs).

En þar var Bubbi náttúrlega bara hluti af hljómsveit, og þótt hann hafi verið "frontmaðurinn" veit ég svo sem ekki hversu stórt kreatíft afl hann var innan bandsins. En auk þess að vera í Utangarðsmönnum fannst mér hann gera fanta fína hluti sem liðsmaður annarrar hljómsveitar í upphafi ferilsins. Það var Das Kapítal sem því miður gaf aðeins út eina plötu. En Egó hefur mér lengi fundist afar ofmetin grúbba. Því þó þeir hafi átt örfá þrusu góð lög, þá hafa þau flest verið ofspiluð svo svakalega í gegnum tíðina að ég á í stökustu vandræðum með að hlusta á þau klígjulaust í dag. En óháð Egóinu finnst mér vera Bubba sem "frontmaður" í hinum tveimur fyrrnefndu hljómsveitunum vera feyki nóg ein og sér til að setja hann á ákveðinn stall sem frumkvöðull í íslensku rokki.

Hvað sólóferil hans varðar þá átti hann nokkur mjög góð lög, þó nánast ekkert af því sem hann hefur gert síðustu 15 árin eða meira hafi höfðað til mín. En hvort það hafi verið eitthvað nýtt sem hann gerði á sínum tíma, eða hvort það hafi skapað honum stöðu sem "leiðandi afl" í íslensku tónlistarlífi veit ég svo sem ekkert um. En tel hinsvegar að ekki sé hægt að líta fram hjá þeirri staðreynd að hann hefur verið það stærsta í íslenskri tónlist langa lengi, og þannig ekki hjá því komist að hann væri öðrum íslenskum tónlistarmönnum fyrirmynd. Hvort sem það væri sem eitthvert "ædol" að apa eftir, eða víti til varnaðar.

Hvort hann sé "sellout" kemur arfleið hans í tónlist akkúrat ekkert við, þó það byggi ofan á þann persónuleika sem fer auðveldlega í taugarnar á mörgum, þar með talið mér. Sölumennska hans á eigin sjálfi og misjöfn sjónvarpsþáttagerð skiptir engu máli hvað varðar framlag hans til tónlistar. Enn síður ræður hrokinn eða barnaskapurinn sem birtist í orðum eins og:
"Frábið ég mér fleiri tilraunir til þess að falsa söguna frá manni sem hefur aldrei geta haldið lagi og hefur unnið sér það til frægðar að syngja falskast allra íslenskra tónlistarmanna á seinni tímum. Sá falski tónn hrakti hann frá míkrafóninum í það að gerast ritstjóri Monitors þar sem sami falski tónninn hljómar í skrifum hans"
neinu um það hvort hann hafi einhvertímann verið leiðandi afl í íslenskri tónlist. Menn sem ætla að láta taka sig alvarlega sem blaðamenn verða að geta litið framhjá persónuleikabrestum þeirra sem þeir fjalla um, þegar ætlunin er að leggja dóm á feril þeirra.

Því þótt mér þyki Bubbi í dag hrokafullur leiðindapési sem semji Bylgjutónlist á færibandi, þá breytir það engu um það sem hann gerði í árdaga síns ferils. Menn verða að geta látið pirring út í breytt lífsviðhorf eða öfund útí "monníngana" hans lönd og leið þegar fjalla á um verk hans eða feril.

Bubbi og Biggi í hár saman